<zrobiłaś mnie zbyt miłą, grr>
-T-tak... - z delikatnym uśmiechem spojrzała na mnie. Uśmiechnęłam się do niej. Tak jak przewidywałam, delikatna istotka która pewnie w życiu nikogo nie obraziła. Cóż, jeśli dobrze to rozegram może być ciekawie.
Usiadłam przy niej.
-Hej no, co jest? Ja nie gryzę tak od razu! Przejdziemy się może po Akademii? Ja jestem tu już od kilku dni, poznałam wszystkich i wszędzie już byłam. Jest tu kilka fajnych miejscówek, a jak chcesz rozprostować skrzydełka to możemy się przejść do lasu - powiedziałam. Anielica spojrzała na mnie lekko przestraszona i odsunęła się ode mnie. Chyba mi nie idzie udawanie miłej.
-No weź, ja tu się staram a Ty co? - zirytowałam się.
-Przepraszam, po prostu, ja... - zaczerwieniła się - pierwszy raz spotykam tak... normalnego upadłego anioła - powiedziała i szybko spuściła głowę. Przez moment mnie zamurowało, później się zaśmiałam.
-Aha, i wszystko jasne. Mam bardzo bliskie pokrewieństwo z szatanem, dlatego bez problemu panuję nad instynktami. I jestem, jak to nazwałaś... - znów na moment wybuchłam śmiechem - "normalna".
Wstałam i przeciągnęłam się.
- To co, idziemy, czy zmęczona po podróży? - znów siliłam się na bycie miłą.
<Ser? xD >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz